PST

this is the new shit: pumpkin spice trip

perde

ihtiyaç duyulan bir nesne haline gelebiliyor zaman zaman. yakın zamanda muhabbeti geçti bunun. belki saklamaya çok meraklı olduğumuz için açık olduğunda dışarıdan gözetlemeye hazır bekleyen bu kadar fazla insan vardır dedim. her şeye bir cevabın var dedi. aklımdan prenzlauerberg blokları, işlemeli kırmızı perdeler ve birkaç siyah kelebek geçmekteydi.

ardından neyin sürekliliğine dahil olduğunu bilmediğim bir zaman boyunca bir şeyler daha oldu. gençay'a shutter'ın son sahnesinden bahsederken gözlerim doldu mesela. eski albümleri karıştırdım. havalar ufaktan soğumaya başladı. istanbul'a gitmem gerekti, tek başıma uyurken daha kalın giysiler giymem gerektiğini hatırladım. bazı güzel şeyler diledim ve gerçekleşeceklerine inandım. ve evren genişlemeye devam etti.

ancak tabii kapatmak ve çekmek birbirinden ayrı iki kavram. ve bazen insan neye ihtiyacı olduğunu damarlarının içinde hissediyor. hatırlamak isteyen, hatırlamak için okumaya ihtiyaç duyan olursa hepsi taslak olarak duruyor. zira havalar soğumaya devam ediyor ve ben şu aralar beyaz düzlemleri yazılı sayfalardan daha çok seviyorum.